The MacManus Sessions

>>>C90: The Story of Steve Wynn Part 1 8 Δεκεμβρίου, 2006

 Ανηφόριζα την Μαυρομιχάλη προχθές για ν’ επισκευθώ το πατρικό της γυναίκας μου και να ευχηθώ τα «χρόνια πολλά» στον εορτάζοντα πεθερούλη μου. Συγκινητική στιγμή. Έκλαιγα από χαρά σ’ όλην την διαδρομή. Θα τ’ ανεβάσω και στο U-Tube για να το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι…

 Χαζεύοντας τα ντουβάρια στα παληά σπίτια της Νεάπολης Εξαρχείου, διέκρινα ένα σύνθημα-γκράφιτι που μου κίνησε την περιέργεια:

ΦΥΤΙΛΙ ΚΑΙ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΣΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

 -«Που το περίεργο ρε μαλάκα Μανωλάκη;» θα πείτε και με το δίκιο σας.

 Το περίεργο ήταν στη μπογιά που΄ταν γραμμένο. Ούτε κόκκινη, ούτε το κλασσικό μαύρο σπρεϋ. Αλλά γ-α-λ-ά-ζ-ι-ο αν αγαπάτε…

 Θα είναι «έργο» της νέας φουρνιάς των Ελληνορθόδοξων @ναρχικών σκέφθηκα μέσα μου!

 Έγραψα για ΝεοΕθνικιστές Νεο@ναρχικούς και θυμήθηκα ότι από το προηγούμενο Σάββατο επανακυκλοφορεί, σαν εβδομαδιαία εφημερίδα πλέον, η ΡΗΞΗ του Καραμπελιά. Α-προ-πό…συγγράφει κι η αγαπητή Mirandolina μας στο έντυπο. Σάββατο αύριο, ρίξτε-της καμμιά ματιά αν την βρείτε…

 Ο σημερινός Καραμπελιάς ουδεμία σχέση έχει με το Καραμπελιά των νειάτων μου, που έβγαζε λόγους στα φοιτητικά αμφιθέατρα, στις καταλήψεις, κι έτρεμε το σκατό στον κώλο του ΟΛΟΥ του Κατεστημένου!

 Αλλά όπως έχουμε ξαναγράψει: «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» και έτσι λύνονται κι οι τυχόν απορίες για το μότο μου, που με ρώτησε τι εννοώ ο αγαπητός Thrass στο blog-o-πάρτυ…

 Μπορεί αύριο να μου την δώσει κατακούτελα, να «πέσουν τα τείχη» που ‘γραψε και κάποια ψυχή (μπουχαχαχα), να ερωτευθώ καμμιά σκυλού πιτσιρίκα και να το γυρίσω στο ντιρι-ντάχτα. Άνθρωποι ήμεθα, ποτές δεν ξέρεις! Να χτυπήσω και την πόρτα του Derti FM για να δώκω «πιλότο» για παραγωγή εκπομπών.

 Καλή ώρα όπως ο Μίκης Θεοδώράκης ο οποίος διένυσε ΟΛΟΝ το τόξο του πολιτικού εκκρεμούς της Χώρας. Και βουλευτής της ΕΔΑ και της Νέας Δημοκρατίας στην διάρκεια του βίου του!

 Είναι λογικό ν’αλλάζει ο άνθρωπος ιδέες με το πέρασμα των χρόνων. Κι η κωλοτούμπα μέσα στο παιχνίδι της ζωής είναι. Μόνο που ΔΕΝ την κάνεις δημόσια, αλλά μόνος-στο-σπίτι σου! Άμα συνειδητοποιήσεις ότι πήρες λάθος δρόμο, ομολογείς:

«Μανωλάκη χάσαμε» και κατόπιν ιδιωτεύεις!

 Δεν γίνεσαι μετέπειτα ταγός και σε πράγματα που μέχρις πρόσφατα έφτυνες, εκτός αν το επίθετο σου λήγει σε -άκης: Δαμανάκη, Κουναλάκης, Ανδρουλάκης κλπ

 Με φαντάζεστε εμένα αύριο να γράφω με το ίδιο πάθος για τον Ζαγοραίο και τον Περπινιάδη, όπως συγγράφω σήμερις για τους Dream Syndicate, καλή τους ώρα…

***

 Το κακό δεν είναι ότι ποτές τους δεν γνώρισαν την δημοσιότητα των REM αν και το δικαιούντο μιάς κι είναι(ήσαν) δύο κλάσεις ανώτεροι αγαπητέ Potatojunkie. Το κακό είναι πως ποτές μου δεν αποτέλειωσα ΑΥΤΗΝ την συγκεκριμμένη συλλογή κι έμεινε ανολοκλήρωτη, μόνο με το part#1 της. Κρίμα και πάλι κρίμα…

 Τι με ρώτησες τώρα;

 Γιατί δεν έγιναν μεγάλοι και τρανοί οι Dream Syndicate; Kαλύτερα από μιά άποψη να σου πώ! Αν γινόντουσαν πρώτες φίρμες, ίσως και να μην φχαριστιόμαστε τον Steve Wynn τόσες φορές στην Αθήνα μέχρις την ακροτελευταία συναυλία του «Ρόδον»…

 Προφανώς γιατί δεν είχαν το κατάλληλο knack.

 Δεν μπορώ να δώκω απάντηση σε τόσο πολύπλοκα θέματα μάτια μου! Είναι σα να με ρωτάς γιατί στους Ελληνικούς Λογοτεχνικούς κύκλους συζητείται τ’όνομα του Πιτσιρίκου, αντί του Αθήναιου που΄ναι 1.000.000 φορές καλύτερος blogger.  Ή μάλλον ο Αθήναιος είναι blogger ενώ ο άλλος, ο «ισόΘεος», απλά κοροϊδεύει την κοινωνία! Είναι σα να με ρωτάς γιατί στην LifO απεφάσισαν να πάρουν συνέντευξη (και να προωθήσουν) το τρελλοκομείο, κι ουχί τον Πάνο ή την Αλεξάνδρα. Έχει ο Μαραθιάς παιδιά κι αποπαίδια; Δεν το πιστεύω αυτό για τον σύντροφο…

 Δεν έχω απαντήσεις για τόσο σοβαρά θέματα αγάπη μου! Για ποιόν με πέρασες; Ένας εμποράκος είμαι, ένας «είδη δώρων»….

***

Download cassette >>> The Story of Steve Wynn Part 1.mp3