«Καλοκαιρινά Παιχνίδια» (Sommarlek, 1951) Ίνγκμαρ Μπέργμκαν

«Υπάρχουν πέντε ή έξι ταινίες στην ιστορία του σινεμά γιά τις οποίες θες να μιλήσεις λέγοντας απλώς: «είναι η πιό ωραία ταινία που έχει γίνει ποτέ». Επειδή δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερος έπαινος (…) Πέντε ή έξι ταινίες, είπα παραπάνω, συν μία, επειδή τα «Καλοκαιρινά Παιχνίδια» είναι η πιό ωραία ταινία που έχει γίνει ποτέ…»

Ζαν-Λυκ Γκοντάρ

[…]…. Ο Μπέργκμαν θα καταλήξει σε μιά συγκλονιστική σκηνή: τη φιλμαρισμένη μέσα από τον καθρέπτη συνομιλία της γυναίκας με έναν μάγο, που με τη σειρά του λειτουργεί ως προσωπικός της καθρέπτης. Το επώδυνο κέρδος της συνειδητοποίησης και η ιλιγγιώδης αισθητική που της αξίζει.[.-]